ایذه، نگین تاریخی و فرهنگی زاگرس، شهری است که روز و شب آن دو چهره متفاوت اما مکمل یکدیگر دارند. جمعیت ثابت این شهر در شب حدود ۱۲۵ هزار نفر است، اما در روز این عدد به ۱۷۵ هزار نفر می‌رسد؛ یعنی به‌طور میانگین ۵۰ هزار نفر روزانه در این شهر تردد دارند.
اما این ۵۰ هزار نفر چه کسانی هستند؟
روستاییانی که برای خرید، کار، درمان یا انجام امور اداری به شهر می‌آیند.
گردشگران مذهبی، تاریخی و طبیعت‌گردانی که ایذه را مقصد سفر خود انتخاب می‌کنند.
فعالان اقتصادی و تجاری که از نقاط مختلف برای معاملات و کسب‌وکار به ایذه می‌آیند.
این حجم بالای تردد روزانه نشان‌دهنده اهمیت ایذه به‌عنوان یک مرکز تجاری، خدماتی و فرهنگی است. اما آیا زیرساخت‌های شهری متناسب با این حجم از جمعیت طراحی شده‌اند؟
چالش‌ها و فرصت‌ها
حمل‌ونقل و ترافیک: خیابان‌های شهر باید ظرفیت این میزان تردد را داشته باشند. ایجاد پارکینگ‌های مناسب، بهینه‌سازی معابر و سامان‌دهی وسایل حمل‌ونقل عمومی ضروری است.
بازارچه‌های محلی: ارتباط قوی بین شهر و روستا باید از طریق بازارچه‌های محلی تقویت شود تا هم تولیدات روستایی تضمین خرید داشته باشند و هم شهر از محصولات تازه و ارزان بهره‌مند شود.
زیرساخت‌های گردشگری: ایذه با آثار تاریخی، طبیعت بکر و اماکن مذهبی، مقصدی ارزشمند است. سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری می‌تواند اقتصاد شهر را متحول کند.
مدیریت خدمات شهری: از بهداشت و نظافت شهری تا مدیریت آب و فاضلاب، همه باید متناسب با جمعیت شناور روزانه برنامه‌ریزی شوند.
ایذه؛ از یک شهر گذری به یک قطب اقتصادی و گردشگری
با برنامه‌ریزی صحیح، ایذه می‌تواند از یک شهر که صرفاً مقصد روزانه هزاران نفر است، به یک مرکز اقتصادی و گردشگری پایدار تبدیل شود. شهری که نه‌تنها در روز شلوغ و پررونق است، بلکه در شب نیز با زیرساخت‌های مدرن، کسب‌وکارهای پویا و جاذبه‌های تفریحی، همچنان زنده و فعال باقی بماند.
با نگاه جامع به این فرصت بزرگ، می‌توان ایذه را به مدلی موفق از توسعه شهری و روستایی تبدیل کرد.
✍ احمد نوذرپور
