طی هفتههای اخیر، تعطیلی مکرر مدارس، افزایش موارد بیماریهای تنفسی و مراجعات گسترده مردمی به مراکز درمانی، بهروشنی نشان میدهد که این بحران، از سطح یک مشکل زیستمحیطی محلی عبور کرده و به مسئلهای ملی و سلامتمحور تبدیل شده است. آینده تحصیلی کودکان، سلامت خانوادهها و کیفیت زندگی شهروندان بهطور مستقیم تحتتأثیر قرار گرفته و نگرانیهای جدی در جامعه شکل گرفته است.
با وجود این نشانههای هشداردهنده، نبود یک برنامه روشن، اقدام فوری و پاسخ قاطع از سوی مدیریت استانی، پرسشهایی اساسی را در ذهن مردم ایجاد کرده است: چرا برای مسئلهای که سالهاست فراتر از ظرفیت تصمیمگیری استان رفته، هنوز نسخهای ملی تدوین نشده است؟ چرا راهکارهای ساختاری و بلندمدت به تعویق افتاده و تصمیمهای مؤثر عملیاتی نمیشود؟
احساس ناخوشایندی که این روزها میان شهروندان اهوازی موج میزند، محصول سالها انباشت مشکلات حلنشده است؛ تا جایی که بسیاری به تلخی میگویند «اهواز دیگر جای ماندن نیست». این گزاره، نه بیان یأس، بلکه علامتی روشن از عمق بحران و ضرورت تحرک فوری مسئولان است.
امروز، خوزستان بیش از هر زمان دیگر نیازمند ورود جدی نهادهای ملی، تدوین برنامهای جامع و اقداماتی فوری برای مدیریت و کاهش آلودگی هواست.سلامت مردم، حق مسلم آنان است و استمرار چنین وضعیتی با هیچ معیار مدیریتی، اخلاقی و قانونی قابل توجیه نیست.
در انتظار آنیم که اینبار، تصمیم و ارادهای جدیتر از باران، به یاری هوای خوزستان برسد.
صادق سعیدی
