هرچند این گفتهها تاکنون بهصورت رسمی تأیید یا تکذیب نشدهاند، اما تکرارشان در محافل اداری و عمرانی استان، نشان میدهد که افکار عمومی بیش از هر زمان دیگر، تشنهی شفافیت و پاسخگویی است.
اگر حتی بخشی از این زمزمهها صحت داشته باشد، جای نگرانی جدی وجود دارد؛ زیرا نوسازی مدارس باید نماد پاکدستی، قانونمداری و اعتماد عمومی باشد، نه عرصهای برای تصمیمهای پشتپرده و حلقههای محدود مدیریتی.
در پیگیریهایی که اینجانب بهصورت تلفنی از سازمان نوسازی مدارس کشور انجام دادهام، مسئولان مربوطه، مدیرکل نوسازی خوزستان را از هرگونه دخالت مستقیم در این ماجرا مبرا دانستهاند و تصریح کردهاند که تصمیمگیریها در این خصوص، با هماهنگی و اطلاع استاندار محترم و معاونت عمرانی استان صورت میگیرد.
بدون تردید، استاندار محترم و معاونت عمرانی از مدیران دلسوز و پرتلاش استان هستند و زحمات ایشان در حوزههای عمرانی، قابل تقدیر است.
اما پرسش اینجاست که مایه گذاشتن از جایگاه عالی مدیریت استان به چه قیمتی صورت میگیرد؟
آیا شایسته است برای حفظ چند روز بیشترِ عمر مدیریتی یک مدیرکل، از اعتبار ارکان اصلی استان هزینه شود؟
آیا استفاده ابزاری از برخی چهرهها و نهادها برای مشروعیتبخشی به این وضعیت، در شأن مدیریت نوسازی مدارس است؟
این شاخهبهشاخه شدنها و حاشیهسازیها، در نهایت به نفع چه کسی تمام میشود و چه سودی برای نظام آموزشی استان دارد؟
در چنین فضایی، نگاهها بیش از پیش به ستونهای مجمع خیرین مدرسهساز دوخته شده است؛
چهرههایی چون سرکار خانم دکتر زیبا صالحپور و حاج مهران باباپور، که سالها با صداقت، شرافت و عمل خالصانه، ستونهای مستحکم خیرین نوسازی مدارس خوزستان بودهاند.
انتظار میرود این ستونهای اخلاق و وجدان، نگذارند نوسازی مدارس خوزستان، قربانی مصلحتگرایی و رقابتهای مقطعی شود.
خوزستان هنوز کلاسهایی دارد که سقفشان از گرما خم میشود و دیوارهایشان از رطوبت فرومیریزد.
در چنین شرایطی، هر تصمیم دیرهنگام یا غیرشفاف، یعنی کودکی که پشت نیمکت فرسوده، منتظر آیندهای روشن است.
اکنون زمان آن است که نوسازی مدارس خوزستان، به مسیر شفافیت، شایستهسالاری و پاسخگویی واقعی بازگردد.
اعتماد عمومی، سرمایهای است که با هیچ بودجهای جایگزین نمیشود.
و اگر قرار است نام نوسازی همچنان با احترام شنیده شود، تنها راه آن، حاکم شدن صداقت، نظارت و وجدان کاری در تمامی تصمیمهاست.
علی طاهری
فعال بخش خصوصی ، حوزه عمرانی
