داشتن مسکن متناسب با نیاز، طبق اصل ۳۱ قانون اساسی، حق هر فرد و خانواده ایرانی است و دولت موظف است با رعایت اولویت برای اقشار نیازمند، بهویژه روستاییان و کارگران، زمینه اجرای این اصل را فراهم کند. مسکن حمایتی و ارزانقیمت، صرفاً یک سیاست اجتماعی نیست، بلکه شاخصی مهم در رفاه، امنیت اقتصادی و حتی بهرهوری نیروی کار محسوب میشود. امروز بیش از ۶۵ درصد کارگران فاقد مسکن ملکیاند و در بسیاری از موارد بیش از نیمی از درآمدشان صرف اجارهبها میشود؛ مسئلهای که امنیت اقتصادی، آرامش روانی و انگیزه شغلی آنان را تهدید میکند.
در چنین شرایطی، مسئولیت نمایندگان مجلس و دولت دوچندان است. مسکن، معیشت و دستمزد سه محور اصلی مطالبات کارگری است که باید بهطور جدی و پیوسته در دستور کار قرار گیرد تا نه تنها انگیزه شغلی کارگران از بین نرود، بلکه شور و شوق کار و تولید پایدار و ثروتآفرینی در کشور تقویت شود. در همین راستا و بهعنوان نمونهای روشن از این پیگیریها، امضای تفاهمنامه سهجانبه مسکن کارگری در اهواز شکل گرفت؛ اقدامی که با همکاری نمایندگان حوزه انتخابیه اهواز و تعامل با صنایع بزرگ به ثمر نشست.
این تفاهمنامه میان شرکت صبا آرمه، شرکت لولهسازی اهواز و شرکت فولاد اکسین خوزستان در مجتمع فجر اهواز منعقد شد. بر اساس این توافق، شرکت صبا آرمه بهعنوان مجری و کارگزار، مسئولیت طراحی و اجرای عملیات ساختمانی را بر عهده دارد و دو شرکت لولهسازی اهواز و فولاد اکسین خوزستان بهعنوان مالکان و سرمایهگذاران، آورده مالی و زمین موردنیاز را تأمین میکنند. هدف از این اقدام، برنامهریزی، طراحی و اجرای پروژههای مسکن کارگری و ارتقای رفاه نیروی انسانی دو شرکت بزرگ صنعتی خوزستان است. این دست اقدامات در امتداد پیگیریهای نمایندگان حوزه انتخابیه اهواز و تعامل مستمر با صنایع انجام شده است.
پیگیریها اما به همین یک موضوع ختم نمیشود. از حل مشکل فاضلاب روستاهای بروایه عمیر و دغاغله، تأمین لولههای پلیاتیلن با همکاری شرکت نفت، آغاز پروژه اصلاح و تعویض شبکه توزیع آب روستای جلیعه شهرستان باوی، تا حضور در مراسم تقدیر از دانشآموزان رتبه برتر کنکور، همه نشانههایی است از پیگیریهای میدانی و ارتباط مستمر نمایندگان حوزه انتخابیه اهواز با بدنه جامعه. چنین رویکردی نشان میدهد که موفقیت در اجرای پروژه مسکن کارگری نیز محصول نگاه جمعی و استمرار ارتباط با مردم و صنایع منطقه است.
با این حال، تفاهمنامه اخیر باید نقطه آغاز باشد نه پایان. خانهدار کردن کارگران و کاهش دغدغههای معیشتی آنان زمانی معنا پیدا میکند که تا «کلید به دست دادن» پیش برود و صرفاً در حد امضای تفاهمنامه باقی نماند. تقویت و توسعه تعاونیهای مسکن و مصرف کارگری، بهویژه در صنایع بزرگ و مناطق دورافتاده، میتواند این مسیر را کوتاهتر و پایدارتر کند.
تردیدی نیست که هر اندازه از دغدغههای کارگران کاسته شود، شور و انگیزه آنان برای کار و تولید بیشتر میشود و این خود به تولید پایدار، ثروتآفرینی، رشد اقتصادی و جامعهای امن و پویا منجر خواهد شد. حمایت از کارگران تنها وظیفه یک دستگاه یا قوه نیست؛ بلکه نیازمند همکاری همهجانبه و سیاستگذاری هماهنگ در سطح ملی است. اقدام اخیر در اهواز نشان داد که با عزم و پیگیری نمایندگان حوزه انتخابیه اهواز و صنایع، میتوان گامهای مؤثری برای تحقق یکی از اساسیترین حقوق کارگران برداشت و انتظار میرود این مسیر تا تحویل واحدهای مسکن کارگری و خانهدار شدن کارگران ادامه یابد.
ابراهیم متینسیرت
