جاده‌های استان خوزستان به‌عنوان یکی از زیرساخت‌های حیاتی این منطقه، از نظر کیفی و ایمنی در سطح مطلوبی قرار ندارند. بررسی‌های میدانی و گزارش‌های فنی نشان می‌دهد که بسیاری از محورهای ارتباطی این استان با مشکلاتی همچون فرسودگی آسفالت، عدم وجود زیرسازی مناسب، نبود علائم هشداردهنده و روشنایی کافی مواجه هستند. این نقایص به‌ویژه در جاده‌های بین‌شهری و روستایی مشهودتر است و منجر به افزایش نرخ تصادفات جاده‌ای شده است. بر اساس آمارهای منتشرشده، استان خوزستان یکی از استان‌های با نرخ بالای تصادفات مرگبار در کشور است که بخش عمده‌ای از این آمار به دلیل ناایمنی جاده‌هاست.
از منظر اقتصادی، جاده‌های ناایمن و کم‌کیفیت خوزستان تأثیرات منفی قابل توجهی بر صنایع کلیدی این استان، از جمله صنایع نفت، گاز و کشاورزی، گذاشته است. افزایش زمان حمل‌ونقل، بالا رفتن هزینه‌های تعمیر و نگهداری ناوگان حمل‌ونقل و کاهش بهره‌وری از جمله پیامدهای این وضعیت هستند. علاوه بر این، جاده‌های نامناسب باعث ایجاد اختلال در زنجیره تأمین کالاها و خدمات شده و رقابت‌پذیری منطقه را کاهش داده‌اند.
از جنبه ایمنی، نبود زیرساخت‌های مناسب و استانداردهای فنی در طراحی و نگهداری جاده‌ها، خطرات جانی و مالی برای کاربران جاده‌ها را افزایش داده است. این موضوع به‌ویژه در شرایط جوی نامساعد، مانند بارش‌های شدید یا مه‌های غلیظ، تشدید می‌شود. بهبود وضعیت جاده‌های خوزستان نیازمند سرمایه‌گذاری کلان در حوزه زیرساخت‌های حمل‌ونقل، به‌روزرسانی استانداردهای طراحی جاده‌ها و اجرای برنامه‌های منظم نگهداری و تعمیرات است. این اقدامات نه‌تنها ایمنی جاده‌ها را افزایش می‌دهد، بلکه به توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی این استان استراتژیک نیز کمک خواهد کرد.
توسعه و ارتقای کیفی و ایمنی نامناسب و نا متوازن راههای شمال و جنوب استان و همچنین عدم توجه به راههای منتهی به اماکن گردشگری ،تلف شدن سالیانه حدود هزار نفر و مصدومیت بیش از بیست هزار نفر در راههای برون شهری استان در کنار آمار تلفات و مصدومان درون شهری و همچنین سرقت هایی که از رانندگان وسایل نقلیه در راهها بدلیل عدم وجود مجتمع های خدماتی و رفاهی کافی و مناسب صورت می گیرد مبین این موضوع است.
