در کمتر از ۴۸ ساعت، مدیرکل حفاظت محیطزیست خوزستان دو اظهار نظر متفاوت دربارهی منشأ آلودگی هوای چند ماهه ارائه کرد.
در یک موضع،فلرهای نفتی و فعالیتهای صنعتی از عوامل اصلی آلودگی معرفی شدند، اما در گفتوگویی دیگر، ترافیک شهری و سوزاندن مزارع بهعنوان عامل اصلی تداوم آلودگی اعلام شد.
این تغییر موضع سریع او، پرسشهایی جدی دربارهی پایداری و اعتبار دادههای کارشناسی در گفتار رسمی ایجاد میکند.
اگر واقعاً مطالعات دانشگاهی سهم آلایندههای ناشی از حملونقل را ۶۶ درصد و سهم فلرهای نفتی را ۱۶ درصد میداند، چگونه در گفتار نخست، تأکید بر صنایع و فلرها بهعنوان عامل غالب است و در گفتار بعدی، تمرکز بهطور کامل بر خودروها و کشاورزان جابهجا میشود؟
هر شهروندی با مشاهدهی آسمان تیرهی اهواز دیگر شهرهای استان، میتواند دریابد که حجم آلایندههای نفتی و صنعتی در این استان بهمراتب فراتر از عددی است که در آمار اخیر ارائه شده است.
کاهش ناگهانی نقش صنایع و افزایش سهم خودروها در فاصلهی کمتر از دو روز، بیش از آنکه حاصل دادههای علمی باشد، می تواند نشانهای از رویکرد مصلحتگرایانه در بیان حقیقت است.
از مدیرکل محیط زیست خوزستان انتظار میرود که صادقانه، بیطرفانه و با استناد دقیق به دادههای علمی بهروز، افکار عمومی را از واقعیت مطلع کند!
نه آنکه در برابر فشارهای بیرونی یا ملاحظات نهادی، مواضع خود را تغییر دهد.
او باید بداند ؛ محیطزیست، عرصهی سیاستورزی نیست و نباید سلامت مردم اهواز و دیگر شهرهای آلوده را قربانی تغییر روایتها شود.
چرا که افکار عمومی به دنبال راست آزمایی روایت مدیران مرتبط هستند و وقتی در فاصلهی ۴۸ ساعت روایت رسمی تغییر میکند، مردم کدام مصاحبه را باور کنند؟
دم خروس آمارهای متناقض را یا قسم حضرت عباس صداقت مدیران را؟
گفتنی است ؛ چندی پیش، گزارشی با عنوان وقتی دود هورالعظیم بالا میرود، پروژهها پایین امضا میشوند از وجود ارتباطات پنهان میان برخی مدیران محیطزیست و شرکتهای خصوصی ارزیابی محیطی منتشر شد.
شرکتهایی که خود مجوز پروژههای آلاینده را صادر میکنند و گاه مدیران دولتی در پشتصحنه هدایتشان را بر عهده دارند.
اگر این گزارشها درست باشد، شاید پاسخ پرسش ما روشن شود که چرا روایتها دربارهی منشأ آلودگی، اینچنین متغیر و مصلحتجویانه است.
