لوله سازی خوزستان ، کارخانه ای در تراز بین المللی و همسنگ با ماشین سازی تبریز و صنایع فولاد خوزستان بود که متاسفانه از مدار تولید خارج شد و به دنبال آن اعتراضات کارگری و بیکاری را در منطقه ملاشیه و جنوب اهواز رقم زد.
لوله سازی خوزستان در طول هشت سال دفاع مقدس نقش بی بدیلی در صنایع دفاعی و پشتیبانی از رزمندگان اسلام برعهده داشته است وبه عنوان یک قطعه ساز مادر و با اهمیت در تجهیز سایر صنایع و کارخانه های کشور و قطع وابستگی هم ایفای نقش می کرد.
سرنوشت دردناک و عبرت آموز این کارخانه عظیم، دل هر انسان وطن دوستی را به درد می آورد چرا که این سرمایه ملی پس از تعطیلی به صورت آهن قراضه به فروش رفت و فریاد های کارگران کارخانه برای جلوگیری از این فاجعه اقتصادی و هدررفت منابع ملی به جایی نرسید و هیچ مسئولی به آن توجه نکرد.
بر اساس آمار موجود شرکت لوله سازی خوزستان در زمان فعالیت ، سالانه حدود ۵۰۰هزار تُن انواع لوله های چدن با اندازه های مختلف تولید می کرد و نقش مهمی در تامین نیازهای کشور و خوزستان برعهده داشت.
مدیرعامل و نایب رئیس هیئت مدیره شرکت لوله سازی خوزستان در گفتگویی با خبرنگار پایگاه خبری ندای کارگر با بیان اینکه شرکت های آلمانی ۲ کارخانه لوله سازی در تهران و اهواز ساختند که هم اکنون کارخانه در تهران با یک هزار نفر اشتغال زایی فعال ولی کارخانه لوله سازی خوزستان با ندانم کاری و سوء مدیریت به ویرانه ای تبدیل شد گفت:مدیران سابق کارخانه که تنها ۴۰ سهم از یک هزار سهم شرکت را داشتند با اخراج کارگران و حتی نپرداختن حق سنوات آنان ، نخستین گام را برای نابودی و تعطیلی کارخانه برداشتند.
بهمن فرخ پیام با بیان اینکه اموال کارخانه به عنوان آهن قراضه فروخته و یا به عبارت صحیح تر به تاراج بردند و حتی زمین ۲۷هکتاری آن به صورت صوری واگذار شد اظهار داشت: به ما اجازه ورود به مجموعه در حال نابودی را نمی دادند که در نهایت با اعمال ماده ۹۵ قانون تجارت ، هیئت مدیره قبلی را عزل کردیم.
وی گفت:زمانی که وارد کارخانه شدیم چیزی از کارخانه نمانده بود ، کل تاسیسات و زیربناهای کارخانه فروخته شده بود و باید بگویم در این فاجعه اقتصادی برخی مدیران استان نیز نه تنها اقدامی برای جلوگیری از این تخریب نکردند بلکه همراهی نیز کردند و زمینه نابودی آن را فراهم نمودند.
فرخ پیام اظهارداشت: بسیاری از مدیران و مسئولان استان که می توانستند جلوی این فاجعه دردناک را بگیرند چشم خود را بستند.
وی با بیان اینکه معلوم نیست پول فروش تاسیسات ، آهن قراضه و سوله های آن کجا و یا به چه حسابی واریز شده اظهار داشت:به هرحال قضیه را به صورت جدی پیگیری می کنیم هرچند شکایت های متعدد ما تاکنون بی اثر بوده و به جایی نرسیده است.
فرخ پیام با بیان اینکه اگر مدیران قبلی با هر دلیل و توجیهی قصد تغییر کاربری کارخانه را داشتند چرا ۴۰ هزار مترسوله کارخانه را تخریب کردند و زمین آن را شخم زدند اظهار داشت: تخریب و نابودی این کارخانه یک عمل ضدانقلابی و ضد تولید بود.
وی با بیان اینکه ۶۵۰میلیارد تومان اموال کارخانه را فروختند و معلوم نیست این پول به جیب چه کسانی رفته است بیان کرد:هیچ آدمی که یک ذره عرق ملی داشته باشد چنین کاری را انجام نمی دهد ، ۴۰ هزار متر سوله ، ۴۲ سوئیت که برای پذیرایی از میهمانان خارجی ساخته شده بود به کلی نابود کردند
و بالغ بر ۵ هزار متر مربع ساختمان اداری و حتی برق و تاسیسات پس از تخریب آن را بعنوان قراضه فروختند و در حساب های نامشخص به یغما بردند.
فرخ پیام با تصریح بر این مطلب که نابودی کامل این کارخانه به گونه ای که گویا بیماری جذام در کارخانه شیوع پیدا کرده و چاره ای جز محو و نابودی بی رحمانه آن نبوده است افزود: ما سهامداران به جد پیگیر این فاجعه اقتصادی هستیم .
به گفته وی تولید لوله های چدنی در لوله سازی خوزستان که در سامانه های آب و فاضلاب کاربرد دارد می توانست گره گشای معیشت هزاران خانواده باشد که متاسفانه با سوء مدیریت ها ، بی توجهی ها ، غفلت ها و ندانم کاری این فرصت از دست رفت و آسیب جدی به اقتصاد ملی و استان وارد شده است.
فرخ پیام در ادامه گفت:تخریب کارخانه تحت یک باند فساد و سازمان یافته در استان شکل گرفته از این رو خواسته هیئت مدیره فعلی شرکت این است که اموال کارخانه به چه کس یا کسانی فروخته شده ، کارخانه با چه انگیزه ای تخریب شده و چرا شکایت های متعدد ما تاکنون به جایی نرسیده و بلا اثر شده است و پول آن به چه کسانی و چه حساب هایی واریز شده است.
